بچه های کوچکی که در خانه بزرگ می شوند تکنولوژی های رسانه را در اختیار دارند و آنها جزو کاربران مهم هستند. شواهد نشان می دهد که بسیاری از این بچه ها در مقایسه با بچه های آکادمی کودکان (۲۰۱۳) زمان بیشتری را صرف رسانه هایی از قبیل تلویزیون، کامپیوتر ها و تلفن همراه می کنند. این سوال مطرح می شود: چه فاکتورهایی با استفاده بچه ها از رسانه های جدید ارتباط دارد؟ سواد رسانه ای شواهد جدیدی را درباره متغیرهای والدین و بچه که با استفاده بچه از تکنولوژی ارتباط دارد فراهم می کند.
این تکنولوژی ها شامل تلویزیون، کامپیوترها، تلفن های همراه و تلبت ها دارد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که استفاده والدین از رسانه رابطه بالایی با استفاده بچه از کلیه این چهار رسانه دارد. نکته جالب این است که تقابل مهم بین این اثرات وجود دارد به طوری که سن بچه، نگرش های والدین، زمانی که والدین صرف رسانه می کنند نقش پویا و مهمی در زمانی که بچه ها صرف این تکنولوژی ها می کنند دارد.این کشفیات نشان می دهد که خانواده هایی که بچه های کوچک دارند احتمالاً محیط تکنولوژی رسانه ای را فراهم می کنند که تحت تاثیر سن بچه، استفاده شخصی خود والدین از تکنولوژی و نگرانی های والدین راجع به اثر استفاده از این تکنولوژی ها دارد. این تحقیقات در حوزه سواد رسانه ای ادامه دارد.
کشفیات مهم
سه کشف مهم در این تحقیق وجود دارد. اول این که نتایج این تحقیق سازگار با نتایج تحقیق قبلی است که گزارش دادند که با افزایش سن بچه استفاده وی از تکنولوژی نیز افزایش می یابد. سن بچه در واقع پیش بینی کننده مهم برای استفاده بچه از کلیه تکنولوژی ها است. با توجه به افزایش شدید در توانایی های ادراکی و تحرکی و زبان در طی ۸ سال اول زندگی، بنابراین قابل فهم و درک است که بچه های بزرگتر در مقایسه با بچه های کوچکتر زمان بیشتری را صرف رسانه کنند. همچنین از آنجایی که دستکاری و بکارگیری تلفن های همراه نسبت به کامپیوتر راحت تر است بنابراین بچه های بزرگتر زمان بیشتری را صرف آنها می کنند.
دوماً این تحقیق اطلاعات جدیدی درباره رابطه بین استفاده والدین از تکنولوژی و استفاده بچه ها از تکنولوژی را فراتر از فقط تلویزیون در اختیار قرار می دهد. همانطور که در جدول ۳ گفته شده است زمانی که والدین صرف تکنولوژی می کنند رابطه مهمی با زمانی که بچه صرف تلویزیون می کند دارد. این کشفیات سازگار با کشفیات استفاده از تلویزیون است و امکان شناخت بیشتر درباره رابطه بین استفاده والدین از تکنولوژی و استفاده بچه از تکنولوژی های کامپیوتری، تلفن همراه و تبلت را در اختیار قرار می دهد. ما با دسترسی بیشتر به ابزارهای تکنولوژی می توانیم بگوییم که رابطه بین استفاده والدین از تکنولوژی نیست. یک رابطه ای قوی بین سن بچه و زمانی که والدین صرف رسانه می کنند و زمانی که بچه صرف رسانه می کند وجود دارد. برای هر گروه سنی، والدینی که زمان زیادی را صرف تلویزیون، کامپیوتر، تلفن همراه یا تبلت می کنند بچه هایی را دارند که آنها نیز متقابلاً زمان زیادی را صرف این امور می نمایند. این تعاملات به ویژه در خصوص تلویزیون و استفاده از کامپیوتر شدیداً وجود دارد و در خصوص بچه های پیش دبستانی، تماشای تلویزیون تقریباً ۱ ساعت به عنوان تابع استفاده والدین از رسانه افزایش می یابد و این امر باعث می شود که بچه های ۲ الی ۵ سله بیش از ۳ ساعت را صرف تلویزیون نمایند. این کشفیات سازگار با کشفیات آقای بلکی (۲۰۱۳) است که درباره زمانی که بچه ها صرف تلویزیون می کنند کار کرد.
استفاده بچه های دو ساله که والدین آنان جزو کاربران اصلی است در مقایسه با سایر بچه ها بیش از ۵ برابر است. این کشفیات مربوط به تعاملات نشان می دهد که چندین فاکتور نحوه استفاده بچه ها از رسانه را تحت تاثیر قرار می دهد که در هنگامی که سن بچه ها بالا می رود. اگر والدین ایشان به تکنولوژی رسانه بیشتر علاقه نشان دهند در این صورت محدودیت ها و قوانین کمتری را درباره نحوه استفاده بچه ها از رسانه را فراهم می کنند. در هنگامی که بچه ها به استقلال، صلاحیت و تجربه تکنولوژی رسانه خرید دست می یابند، آنها نیز همین عمل را در آینده در قبال بچه های خود انجام می دهند. این تحقیق شواهدی را فراهم می کند که نشان می دهد سن بچه و زمانی که والدین صرف رسانه می کنند اثر مهمی بر روی زمانی که بچه صرف رسانه می کند دارد.
سوماً بر طبق تحقیقات اخیری که آقای سینگل و kremar (2013) انجام دادند نگرش های والدین نقش مهمی در زمانی که بچه ها صرف رسانه می کنند دارند. در مجموع والدین که گمان می کنند تکنولوژی اثر مثبت بر روی بچهها دارند زمان خود را صرف این تکنولوژی می نمایند.
در خصوص بچه های زیر ۸ سال نقش والدین میزان استفاده بچه ها از رسانه را تحت تاثیر قرار می دهد و بنابراین نگرش های والدین در میزان استفاده بچه از تکنولوژی اثر دارد.
نکته جالب این است که تعامل بین نگرش های والدین و سن بچه می توند به پیش بینی استفاده بچه از تلویزیون، کامپیوتر و تبلت ها کمک کند. این تجریه و تحلیل ها توضیح می دهد که استفاده از تکنولوژی مطابق با سن تغییر نمی کند و نگرش های والدین بر روی زمانی که بچه ها صرف تکنولوژی می کنند ارتباط دارد. در میان کلیدی گروه های سنی، والدینی که نگرش مثبت تری درباره تلویزیون دارند در مقایسه با سایر والدین دارای بچه هایی هستند که بیشتر زمان خود را صرف تلویزیون می نمایند. در خصوص بچه های زیر ۲ سال و ۲ الی ۵ سال، بچه ها در صورتی بیشتر از کامپیوتر استفاده می کنند که والدین ایشان نگرش های بالایی در خصوص آن داشته باشند. برای بچه های کوچکتر، اختلافی در استفاده بچه براساس نگرش های والدین وجود ندارد. به نظر می رسد نگرش والدین درباره ابزارهای مختلف احتمالاً مطابق با سن بچه تغییر کند. اما این نگرش ها اغلب مقدار زمانی را که بچه صرف رسانه می کند را تحت تاثیر قرار نمی دهد. همچنین به نظر می رسد که هیچ تکنولوژی ای به یک روش مشترک تحت تاثیر نگرش های والدین قرار گرفته است.
نگرش والدین
نگرش های والدین همچنین زمانی که بچه ها صرف رسانه می کنند را به عنوان تابع بکارگیری والدین از رسانه ها را تحت تاثیر قرار می دهد. بر طبق گفته آقای برانمنبر (۱۹۷۹) نگرش های والدین احتمالاً اثر مستقیم بر روی استفاده بچه ها از تکنولوژی در درون میکروسیستم دارد و بنابراین والدینی که نگرش های مثبت درباره تکنولوژی دارند احتمالاً بچه های خود را به سوی فعالیت های رسانه ای تشویق می کنند.
این تحقیق از نمونه ای از والدین به عنوان نماینده والدین آمریکا استفاده می کند و می توان آن را به والدین آمریکایی گسترش داد اما قابل گسترش به والدین سایر کشورها نیست. این کشفیات نشان می دهد که مسیر این اثر و پیامد را نمی شود تعیین کرد. این امکان وجود دارد که بعضی یا همه سایز متغیرها پیش بینی کنند که میزان استفاده بچه از تکنولوژی به همین روش تحت تاثیر قرار گرفته است. برای مثال این امکان وجود دارد که بچه ها یا که زمان بیشتری را صرف تکنولوژی می کنند بیشتر بر روی والدین خود اثر داشته باشند. با این حال به احتمال زیاد والدین بچه هایی که زمان بیشتری را صرف تکنولوژی کنند گمان می نمایند که این تکنولوژی ها اثر مثبت بر روی بچه های آنها دارد. در این تحقیق ما فقط مقدار زمانی که بچه ها و والدین صرف رسانه می کنند را بررسی کردیم. تمرکز اصلی این تحقیق بر روی اثر هر یک از بچه ها بر روی پیامدهای پیشرفت بچه است اما نگرش های والدین درباره این نوع از رسانه ها به عنوان ابزارهای محیطی ارزشمند را برآورده نمی کند. در نتیجه بچه ها همچنان از تکنولوژی رسانه جدید استفاده می کنند و زمان زیادی یا صرف تکنولوژی در خانه هایشان می نمایند. این تحقیق شواهدی را فراهم می کند که در حالی که بر مبنای آن چندین متغیر، مقدار زمانی که بچه ها صرف تکنولوژی می کنند ارتباط دارد. سن بچه، نگرش والدین، و میزان زمانی که والدین صرف رسانه می کنند به عنوان متغیر مستقل بر روی مقدار زمانی که بچه ها صرف رسانه می کنند اثر مستقیم دارد، اما تعامل بین این متغیرها برای پیش بینی کردن این که بچه ها چقدر زمان صرف رسانه می نمایند اهمیت دارد.